4 star Review by Tracy Metz: Het universele masker van de stadsmens
In negen wereldsteden fotografeerde Amsterdammer Bas Losekoot mensen in de openbare ruimte. Juist in de openbaarheid trekken we een sluier over ons gezicht: in een menigte zijn we het meest in onszelf gekeerd.
Voor zijn Urban Millennium project heeft de Amsterdamse fotograaf Bas Losekoot in negen wereldsteden mensen in de openbare ruimte gefotografeerd. Een van de eerste foto’s van zijn project maakte Losekoot in New York. Het is een foto van een roodharige vrouw, die hij met kunstlicht uit de omringende menigte tevoorschijn haalt. Ze lijkt een masker van zelfbescherming te dragen, waarmee ze zich wapent tegen de drukte om haar heen.
Doordat hij met kunstlicht fotografeert. maakt hij de gezichten los van hun omgeving. Dat is de spanning die het werk intrigerend maakt: het zijn hyperindividuele portretten, maar door de vergelijkbare manier waarop ze zijn gefotografeerd, wordt het universele van de stadsmens benadrukt.
In dit tijdperk, het urban millennium waarin ruim de helft van de mensen in steden wonen, wordt het van bijna antropologisch belang om te onderzoeken hoe de dichtheid het menselijke gedrag beïnvloedt. Losekoot zoekt dan ook liefst knelpunten om mensen te fotograferen; daar waar de choreografie te zien is van lichamen die zich om elkaar heen bewegen.
Anonimiteit is een belangrijk aspect van het stedelijk leven; we voelen ons vaak juist temidden van anderen het eenzaamst. We zijn alleen in de menigte, in het gezelschap van vreemden.
